wc-perikelen

Vorige vrijdag was echt mijn ongeluksdag. Het begon al 's morgens toen ik mijn tanden wou poetsen. Tandenborstel zoek verdomme. Ik ben slordig, dat weet ik, maar hoe slaag ik er toch in in mijn kleine badkamertje een tandenborstel verloren te leggen? Even later constateerde ik iets nog veel erger : een verstopte wc! Als je ziek wordt is het gegarandeerd tijdens het weekend als de dokters niet werken. Met mijn wc ging het net zo. Bij het doortrekken vrijdagmorgen noteerde ik voor de eerste keer een verontrustende stijging van het waterpeil. Je hoopt dan eerst dat zoiets vanzelf weer in orde komt. Alsof alles verder doorschuiven kan simpelweg door er iets bij te leggen. Vrijdagmiddag om 14 uur wist ik hoe laat het was : het water steeg tot de rand en ik leerde meteen dat het soortelijk gewicht van keutels kleiner is dan dat van water. Nog eens doortrekken riskeerde ik me niet. Waardoor ik nu met een vraag blijf zitten : zou het water met zijn inhoud desgevallend over de rand stromen? Of zijn die toiletten zo ontworpen dat het peil in de pot communiceert met het het peil in het vat erboven? Er zijn mensen die zulke dingen kunnen bewijzen aan de hand van wat stellingen en anti-stellingen, maar ikzelf zou zoiets proefondervindelijk moeten meemaken om de uitkomst te weten. Ik heb de proef echter niet gedaan. Wel heb ik een fles Destop gekocht en helemaal in de wc-pot gegoten. Vervolgens heb ik alles acht uur lang opgehouden, want het etiket vermeldde dat het goedje in ernstige gevallen een nacht lang moest inwerken. Nu weten noch de wc, noch de inhoud van de Destop-fles precies precies hoe laat het is, in de badkamer is het immers altijd donker. Ik dacht beide dus te kunnen verschalken door acht uur lang, het equivalent van een nacht, te wachten tot het volgende toiletbezoek.

Om tien uur 's avonds was het dan zover. Ik spoelde eerst door, ik moest immers vermijden dat het bijtend goedje na het plonsen van een keutel omhoog zou spatten, en zag dat er enige verbetering optrad. Het water zakte tot zijn normale hoogte, maar veel te traag om goed te zijn. Het was een aanwijzing dat het zaakje niet opgelost was en toch wou ik dat proefondervindelijk vaststellen. Net als eerder op de dag steeg het water met zijn inhoud tot aan de rand van de pot. Niet erover. Maar toch vervelend. Want als de pot vol is kan er niets meer bij. Stel dat ik 's nachts moest pissen? Niet dat dat beetje er niet meer bijkon, er was nog wel wat plaats, maar toch, het is viezig vind ik om in een volle toiletpot nog wat bij te doen.

Dus de volgende dag overgeschakeld op grotere middelen. Ik kocht korrels van caustische soda, een uiterst bijtend goedje. Drie eetlepels in de verstopte leiding gieten stond er op het etiket. Maar het had voor mij al veel te lang geduurd en ik goot er de hele bus in, een halve kilo soda-korrels. En zoals het voorgeschreven was een emmer heet water er achterna. Een tiental seconden later begon die hele toiletpot te borrelen en te dampen als een heksenketel. Het was plots alsof de Vesuvius in mijn badkamer lag. De hele kamer vulde zich met rook. Uit de buizen klonken onheilspellende geluiden. En het was alsof mijn toiletpot ging overkoken en overlopen, wat niet de bedoeling was want ik wou het water langs de andere kant weg.

De lezers die nu denken dat het er uiteindelijk toch ging van komen dat mijn pot ging overstromen en mijn badkamervloer bedekken met water en keutels moet ik teleurstellen. In een verhaal zou dat inderdaad aangewezen zijn, twee keer de toiletpot bijna laten overstromen en de derde keer dan echt. Iedereen zit daar immers op te wachten. Maar deze verstopping is mij echt overkomen en ik zou wel gek zijn om terwille van de suspense en ook een beetje ter bevrediging van mijn eigen nieuwsgierigheid, een verstopt toilet nog eens door te trekken zodat alles komt onder te staan.

Nee, het was al erg genoeg, want toen de vulkaan tot bedaren was gekomen en ik nog eens doorspoelde bleef alles bij het oude, of beter gezegd het nieuwe. Het water liep wel weg, maar veel te traag. Het positieve was dat ik die nacht kon gaan pissen, het negatieve dat ik de volgende dag maar één keer kon kakken. Daarna zou immers alles terug verstopt zijn. De ontstoppingsmiddelen maakten blijkbaar slechts een klein gaatje vrij waardoor water kon ontsnappen en misschien af en toe een kleine keutel, maar meer ook niet.

Het werd dus zaterdag en het probleem was niet van de baan. Nu bestaan er professionele ontstoppingsdiensten, je kan die vinden in de gouden gids, maar ik vreesde aan de ene kant dat die in het weekend dubbel gingen rekenen en aan de andere kant hoopte ik tegen beter weten in dat meer ontstoppingsmiddelen uiteindelijk toch zouden werken. Ik kocht dus nog twee van die bussen caustische soda. Wat er immers ook in mijn leidingen mocht zitten, het kon onmogelijk bestand zijn tegen het geweld van de scheikundige reactie die ik met warm water en soda opwekte. Toch bleek dat laatste waar. Of niet waar, hoe moet ik het zeggen. In elk geval goot ik alles in de pot met twee emmers heet water er achterna en nu barstte de vulkaan met dubbele kracht uit. Mijn afvoerbuizen werden gloeiend heet en wie of wat er ook mocht inzitten, het werd deze keer zeker verbrand. Nu zijn er waarschijnlijk nog altijd lezers die zitten te wachten op een overstromende toiletpot of desnoods een lek in de buizen zodat de badkamervloer langs die weg alsnog ondergelopen raakt. Maar hen moet ik teleurstellen. Zoiets gebeurde niet. Maar mijn toilet bleef verstopt. Wel kon ik terug één keer gaan.

Ondertussen werd het zondag en belde ik uiteindelijk toch een ontstoppingsdienst. Omdat deze niet dubbel, maar driedubbel rekenen op zondag, zoals ik mocht ondervinden, lieten ze er geen gras over groeien. Nog geen uur later stonden ze aan mijn deur. Na een eerste inspectie ontdekten ze een verstopt toilet. Vervolgens gingen ze hun gereedschap halen. Een pomp. Geen fietspomp, ze was wel twintig keer groter, maar toch een pomp. Met dat spul bliezen ze een paar keer in mijn toilet en volgens hen zou de prop die er zat op die manier verwijderd worden. Na een tijdje blazen trokken ze bij wijze van test door en inderdaad het water liep sneller weg nu. Maar dan weer niet snel genoeg volgens mijn geoefend oog. Ze trokken nog vijf keer door en even zoveel keer verdween het water aan een redelijk tempo. Ze verzekerden mij dat alles in orde was. Ik wist dat het niet zo was. Mijn toilet was niet meer wat het geweest was en ik wou mijn oude toilet terug. Toch liet ik hen gaan, zij waren immers de vakmensen.

Deze keer kon ik mij twee toiletbezoeken permitteren. Na de tweede keer steeg het water terug tot aan de rand. Zou ik alvast een ander appartement gaan zoeken, dacht ik. In die dingen ben ik namelijk fatalistisch. Ik was er bijna zeker van dat het nooit meer goed kwam met mijn toilet. En zo werd het maandagmorgen. En toen kwam de oplossing. Iemand leende mij een eenvoudig spulledingetje, een soort veer van wel twee meter lang. Ik moest het ene uiteinde ervan in de toiletpot steken en het andere uiteinde opdraaien zodat de veer gespannen kwam te staan en door de spanning vooruit wilde en vooruit wou in dit geval zeggen de leidingen van mijn toilet in. Ik hoorde hoe de veer zich een weg zocht. Ze schraapte tegen de wand van de leidingen. Ik probeerde mij in te beelden hoe zij eerst de bocht naar omhoog nam, vervolgens terug naar omlaag en daarna naar links en naar rechts. Zo kronkelig zijn die leidingen van mij. Het feit dat het eindje dat ik in mijn handen had steeds korter werd gaf mij moed. Ik draaide al wat ik kon en de veer ging steeds dieper. Uiteindelijk bereikte ze een eindpunt of misschien gewoon de afgrond waar alle keutels onherroepelijk in de septische put vallen. In elk geval hielp draaien niet meer. Geen centimeter ging ik nog vooruit.

Dus trok ik de veer terug, langzaam, om haar de tijd te geven haar opruimende werk te doen. En toen, met het laatste stukje veer, kwam hij. Mijn tandenborstel. Die moest in de pot gesukkeld zijn en hoe klein hij ook was, hij bleek bij machte om alles tegen te houden. Zelfs was hij bestand tegen de krachtigste chemische producten. Het moest echt een kwaliteitsproduct zijn. Ik was reuzeblij. Eindelijk kon ik terug zorgenloos kakken en wat meer was, ik kon terug mijn tanden poetsen.